Kirmizi Baslikli Kiz
Kirmizi Baslikli Kiz masalini bir de kurdun agzindan dinleyelim :
Her gün yaptigim gibi ormani temizlemeye çikmistim. Orman benim evim, temiz tutmak da benim görevim. Derken bir kiz beliriverdi. Kirmizi baslik ve peleriniyle çok süpheli bir görünümü vardi. Kimin aklina gelir bu garip kiyafeti giymek. Bir kurnazlik pesindeydi mutlaka. Bir süre dikkatle izledim bu garip kizi. Elinde tasidigi üzeri örtülü sepette kim bilir ne tasiyordu!.. Yürüyüsü bile normal degildi. Yanina yaklasip ne yaptigini sorunca bana büyükannesinin evine gittigini söyledi ama gel de inan. Yine de biraktim pesini kendi isime döndüm. Ama aklim o kiza takildi bir kere... Bir gidip bakayim dogru mu söyledikleri dedim kendi kendime; gerçekten böyle bir büyükanne var mi? Siz olsaydiniz gerçekligini kontrol etmek istemez miydiniz? Orman benim evim. Ben hem ev sahibiyim, hem de diger orman sakinlerine karsi sorumluyum. Neyse uzatmayayim... Gittim, baktim ve gerçekten bir büyükanne buldum. Sordugumda evet o küçük kiz benim torunum dedi. Ben de sorumlu bir kisi olarak; bu küçük kiz yabancilarla konusulmayacagini ögrenmemis daha!... dedim ve anlattim küçük kizla karsilasmami... Büyükanne de ürperdi ve birlikte küçük kiza bir ders vermeye karar verdik. O yatagin altina saklandi, ben Onun geceligini giydim, basligini taktim ve yatagina yattim. Küçük kiz birazdan içeri girdi. Seslendi cevap verdim. Ne saskin bir çocuk!.. Beni büyükannesi sanivermisti. Ben benim büyükannemi degil sesinden, kokusundan bile tanirim oysa ki. Neyse bunlar bir sey sayilmaz, daha neler yapti bilseniz. Kulaklarimin niçin büyük oldugunu sordu. Ne ayip sey hiç sorulur mu!... Yine de çocukluguna verip yumusak bir sesle cevapladim. Seni iyi dinlemek için... Ama bu sefer kalkip da burnumun niçin büyük oldugunu sormaz mi!.. Küçük kiz hiç mi hiç terbiye almamis. Ben zaten burnumu kendime kompleks haline getirdim, öz-güvenim sallantida. Psikologlar, estetikçiler... Dünya para harciyorum ama nafile. Yine aldirmamaya çalisirken bu sefer de agzimin kocaman oldugunu yüzüme vurmaz mi! Tabi ki kizdim, siz olsaniz kizmaz miydiniz? O sinirle ayaga firlayip pesinde kosturmaya basladim. Birden ne olsa begenirsiniz! Bir kocaman avci elinde tüfek kapidan daliverdi. Beni seni hain kurt, büyükanneyi yedin degil mi?.. diye suçlamaz mi !.. Halbuki büyükannenin kilina bile dokunmadim, O da saklandigi yerden çikip beni korumaya çalismadi. Malum yaslilik,kulaklari iyi duymuyor. Avci mahkeme yapmadan infaz kararimi verdi. Tabi ben de adalet bulamayacagimi, hatta canimi yitirecegimi anlayip pencereden zor attim kendimi. Geçirdigim büyük korkunun sarsintisi yetmiyormus gibi o gün - bu gün ormanda bile yüzümü rahat gösteremez oldum. Adim haine çikti.
Yeter Artik... Ben Suçsuzum...Kirmizi Baslikli Kiz
Kirmizi Baslikli Kiz masalini bir de kurdun agzindan dinleyelim :
Her gün yaptigim gibi ormani temizlemeye çikmistim. Orman benim evim, temiz tutmak da benim görevim. Derken bir kiz beliriverdi. Kirmizi baslik ve peleriniyle çok süpheli bir görünümü vardi. Kimin aklina gelir bu garip kiyafeti giymek. Bir kurnazlik pesindeydi mutlaka. Bir süre dikkatle izledim bu garip kizi. Elinde tasidigi üzeri örtülü sepette kim bilir ne tasiyordu!.. Yürüyüsü bile normal degildi. Yanina yaklasip ne yaptigini sorunca bana büyükannesinin evine gittigini söyledi ama gel de inan. Yine de biraktim pesini kendi isime döndüm. Ama aklim o kiza takildi bir kere... Bir gidip bakayim dogru mu söyledikleri dedim kendi kendime; gerçekten böyle bir büyükanne var mi? Siz olsaydiniz gerçekligini kontrol etmek istemez miydiniz? Orman benim evim. Ben hem ev sahibiyim, hem de diger orman sakinlerine karsi sorumluyum. Neyse uzatmayayim... Gittim, baktim ve gerçekten bir büyükanne buldum. Sordugumda evet o küçük kiz benim torunum dedi. Ben de sorumlu bir kisi olarak; bu küçük kiz yabancilarla konusulmayacagini ögrenmemis daha!... dedim ve anlattim küçük kizla karsilasmami... Büyükanne de ürperdi ve birlikte küçük kiza bir ders vermeye karar verdik. O yatagin altina saklandi, ben Onun geceligini giydim, basligini taktim ve yatagina yattim. Küçük kiz birazdan içeri girdi. Seslendi cevap verdim. Ne saskin bir çocuk!.. Beni büyükannesi sanivermisti. Ben benim büyükannemi degil sesinden, kokusundan bile tanirim oysa ki. Neyse bunlar bir sey sayilmaz, daha neler yapti bilseniz. Kulaklarimin niçin büyük oldugunu sordu. Ne ayip sey hiç sorulur mu!... Yine de çocukluguna verip yumusak bir sesle cevapladim. Seni iyi dinlemek için... Ama bu sefer kalkip da burnumun niçin büyük oldugunu sormaz mi!.. Küçük kiz hiç mi hiç terbiye almamis. Ben zaten burnumu kendime kompleks haline getirdim, öz-güvenim sallantida. Psikologlar, estetikçiler... Dünya para harciyorum ama nafile. Yine aldirmamaya çalisirken bu sefer de agzimin kocaman oldugunu yüzüme vurmaz mi! Tabi ki kizdim, siz olsaniz kizmaz miydiniz? O sinirle ayaga firlayip pesinde kosturmaya basladim. Birden ne olsa begenirsiniz! Bir kocaman avci elinde tüfek kapidan daliverdi. Beni seni hain kurt, büyükanneyi yedin degil mi?.. diye suçlamaz mi !.. Halbuki büyükannenin kilina bile dokunmadim, O da saklandigi yerden çikip beni korumaya çalismadi. Malum yaslilik,kulaklari iyi duymuyor. Avci mahkeme yapmadan infaz kararimi verdi. Tabi ben de adalet bulamayacagimi, hatta canimi yitirecegimi anlayip pencereden zor attim kendimi. Geçirdigim büyük korkunun sarsintisi yetmiyormus gibi o gün - bu gün ormanda bile yüzümü rahat gösteremez oldum. Adim haine çikti.
Yeter Artik... Ben Suçsuzum...
Yorumlar
Bu meatiyel için Henüz Yorum Yapılmamış, İlk yorumu siz Yapın!
| Katılımcı : 3